Ieder gezin heeft zo zijn eigen tegeltjes wijsheden. Die vormen je. Als kind ervaar je hoe het leven wordt geleefd en wat daarbij de regels en verwachtingen zijn. Ik kom uit een middenstandsgezin met hardwerkende ouders. De tegeltjeswijsheden in ons gezin waren ” Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan” en “Pas maar op dat je er niet mee onder de trein komt”. We woonden aan het spoor en met die uitspraak werd er veel gerelativeerd. Dat is mooi en tegelijkertijd werd hiermee ook wat je bezighield klein gemaakt, niet gezien. Ja en dat hard werken ken ik heel goed en heeft er mede toe geleid dat ik zelf ooit burnout ben geraakt.
Op vakantie met mijn kinderen kwam dit onderwerp meerdere keren voorbij. Ik heb de neiging om altijd op zoek te gaan naar het allerleukste restaurantje, barretje of lunchtentje. Dat betekent eerst een hele stad doorkruisen om dan ergens uit te komen wat aan mijn verwachtingen voldoet. Bij 36 graden werd de zoektocht door mijn kinderen niet zo gewaardeerd. Mijn jongste dochter gaf me dan ook van repliek. “Mam, bij ons op de wc hangt: ‘Het gaat er niet om waar je bent maar met wie’. Zullen we gewoon hier gaan zitten?”
Oudste zoon die inmiddels een jaar het huis uit is om te studeren kwam ook een weekje langs. Mooie gesprekken over hoe hij zijn eerste jaar ‘uit huis’ en studeren in coronatijd had ervaren. Op mijn vraag wat de tegeltjeswijsheden in ons gezin zijn zei hij: “Werk niet te hard, voel steeds hoe ‘t voor je is”. Met een ouder die burnout is geweest en een ouder die vaak meerdere malen op het randje heeft gebalanceerd een mooie wijsheid. Genuanceerder dan hoe ik dit in mijn gezin van herkomst heb meegekregen. Fijn dat in ons gezin wordt ervaren dat er alle ruimte is om te luisteren naar je gevoel en gewaar te zijn hoe het met je is. Zeker als ik zie hoe hard hij ook werkt.
Wat zijn de tegeltjeswijsheden in jouw gezin van herkomst? Hoe heeft jou dat gevormd? En past dat nog bij de manier waarop jij nu in het leven staat?